Skolioza je trodimenzionalni deformitet kičme a najočigledniji je u frontalnoj ravni. Predstavlja krivljenje kičme u stranu u bilo kom delu kičmenog stuba.
Većini skolioza se ne zna uzrok ( idiopatske skolioze) – 90% slučajeva, a 5 -7 puta češće oboljevaju devojčice. U zavisnosti od uzrasta kada se javljaju, mogu biti:- Infantilne - nastaju do četvrte godine života
- Juvenilne – nastaju do završetka puberteta
- Adolescentne – kada je završen nagli rast
Pored jednostrukih skolioza postoje i dvostruke – kompenzatorne skolioze (ređe trostruke), koje se javljaju iznad ili ispod primarne skolioze, a zbog reakcija uspravljanja.
Skolioze mogu biti funkcionalne i srukturalne. Funkcionalne ili skoliotično loše držanje se može u potpunosti korigovati kineziterapijom.
Strukturalne skolioze se leče ne samo aktivnim metodam kineziterapije, već i pasivnim, tj. nošenjem midera. Krajnji oblik lečenja je hiruška intrvencija, kada je stepen krivine veći od 45 stepeni.
Kineziterapija, kao najvažniji oblik lečenja, započinje detaljnim antropometrijskim pregledom, a onda se pravi plan lečenja.
Uvod u vežbe može biti neka od termoprocedura ili hidroterapijska procedura, a pre vežbi istezanja i snage rade se uvodne vežbe zagrevanja. Posebna pažnja je posvećena disanju. Suština kineziterapije je da dete postane svesno svog stava i da na korekciju istog može voljno uticati.
Da bi se postigli što bolji rezultati neophodno je rano otkrivanje skolioza, što se postiže redovnim sistematskim pregledima. Roditelji često ne primete deformitet zbog kompenzastornih krivina i funkcionalni period prođe bez lečenja.
